Η ΟΜΑΔΑ

Η κλινική Μαστού του ΙΑΣΩ σε συνεργασία με το τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής και το Παθολογοανατομικό εργαστήριο, εφαρμόζει πρωτόκολλο βιοψίας του λεμφαδένα φρουρού.

Θα ακολουθηθούν οι αρχές της παγκόσμιας βιβλιογραφίας, ώστε να προκύψουν δημοσιεύσιμες μελέτες (αναφέρονται παρακάτω).

H ομάδα έχει εκπαιδευτεί και εφαρμόζει ήδη την στερεοτακτική βιοψία μαστού με τη συσκευή της LORAD Hologic.

H μέθοδος αυτή αποτελεί σύνέχεια και εξέλιξη της πρωτοπόρας μεθόδου Mammotome της Johnson & Johnson.

Ο εξοπλσμός της σύγχρονης αυτής τεχνολογίας μας δίνει τη δυνατότητα να εκτελούμε βιοψία μαστού χωρίς χειρουργική επέμβαση.

Οι επιμελητές της κλινικής εντάχθηκαν σε ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Κολεγίου Χειρουργών της Αγγλίας ώστε να πιστοποιηθούμε ως ομάδα στην εφαρμογή του «λεμφαδένα φρουρού».

Σε χρόνο ενός έτους περίπου η κλινική μας θα πιστοποιηθεί ως Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Κέντρο για τον Λεμφαδένα Φρουρό.

Σε συνεργασία με την επιστημονική επιτροπή του IBUS εξασφαλίσαμε την διενέργεια του πρώτου στην Ελλάδα σεμιναρίου διαγνωστικής προσπέλασης και αντιμετώπισης των παθήσεων του μαστού.

Το σεμινάριο, που είναι διεθνούς αποδοχής, θα φέρει το ΙΑΣΩ σε επιστημονικό προβάδισμα.

Οι προσπάθειές μας ήταν επιτυχείς και ο IBUS καθιέρωσε το τμήμα μας ως έναν από τους 2 μόνιμους ετήσιους προορισμούς του.

Η κλινική μας συμμετείχε στον διάπλου της Ομάδας Αιγαίου (ΜΚΟ) τον Μάιο του 2008 στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου.

Πραγματοποιήσαμε προληπτική μαστολογική εξέταση στις γυναίκες της Αμοργού.

Η κλινική μας πραγματοποίησε τα τελευταία 2 χρόνια, εννέα ενημερωτικές ομιλίες σε πνευματικά/πολιτιστικά κέντρα (αφιλοκερδώς).

Οι ομιλίες στοχεύουν στην ενημέρωση και επαγρύπνιση των γυναικών σχετικά με τις παθήσεις του μαστού.

Αν ενδιαφέρεστε για την οργάνωση τέτοιας εκδήλωσης επικοινωνήστε μαζί μας στη διεύθυνση gxepapadakis@gmail.com

i. Σύγκριση σήμανσης με ραδιοϊσότοπο και μπλε βαφή (δημοσιεύσιμη σε ελληνικό περιοδικό)

ii. Ποσοστό αξιοπιστίας λεμφαδένα φρουρού (δημοσιεύσιμη σε ελληνικό περιοδικό)

iii. Τρόποι έγχυσης: σύγκριση μεθόδων (δημοσιεύσιμη σε ελληνικό περιοδικό)

iv. Λεμφαδένας φρουρός σε μη ψηλαφητές βλάβες (δημοσιεύσιμη σε ξένο περιοδικό)

Η κλινική μας συμμετέχει σε ερευνητικό πρωτόκολλο θεραπείας με αναστολείς αρωματάσης, η οποία διευθύνεται από την ΕΧΕΜ.

Αναδρομική και προοπτική μελέτη περιστατικών, δημοσιεύσιμη σε ξένο περιοδικό.

Συσχέτιση με κλασικούς και νεότερους προγνωστικούς δείκτες (Topo IIA, EZHZ, phosphoEGFR, Ki67), δημοσιεύσιμη σε ξένο περιοδικό.

35ο Πανελλήνιο Συνέδριο

Π.Ντασίου1, Δ.Κουφουδάκης1, Δ.Πανούσης1, Δ.Κορωνάρχης1, Γ.Παπάζογλου1, Ε.Πατσέα2, Δ.Γροσομανίδης1, Γρ.Ξεπαπαδάκης1

1. Κλινική Μαστού, ΙΑΣΩ General, Αθήνα

2.Παθολογοανατομικό Τμήμα, ΙΑΣΩ General, Αθήνα

ΣΚΟΠΟΣ

Οι συντηρητικές επεμβάσεις διατήρησης του μαστού (BCT) καθιερώθηκαν ως εναλλακτική χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού αρχικού σταδίου τις δεκαετίες ’80-’90, όπου επτά τυχαιοποιημένες μελέτες ανακοίνωσαν ίδια ποσοστά επιβίωσης μεταξύ τροποποιημένη ριζική μαστεκτομή (ΤΡΜ) και BCT με ακτινοθεραπεία (ΑΘ).

Έκτοτε ακολούθησαν πολυάριθμες μελέτες, προκειμένου να καθορισθούν τα ποσοστά τοπικής υποτροπής και επιβίωσης και, κατ’επέκταση να μελετηθεί η ασφάλεια της μεθόδου, καθώς και οι παράγοντες κινδύνου ώστε να οδηγήθούμε σε αύξηση της συνολικής επιβίωσης.

ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ

Στην αναδρομική αυτή μελέτη, αναλύθηκαν τα δεδομένα από 316 γυναίκες που υπεβλήθησαν στο τμήμα μας σε BCT κατά την περίοδο 1996-2006 και παρακολουθήθηκαν εν συνεχεία για 2-13 έτη (Μ.Ο. 7,05 έτη) ως προς την τοπική υποτροπή και τις απομακρυσμένες μεταστάσεις. Από τις γυναίκες αυτές, 281 είχαν διηθητικό αδενοκαρκίνωμα, 30 DCIS, 3LCIS, 1 N.Paget και 1 κακοήθη φυλλοειδή όγκο. Σε ακτινοθεραπεία (ΑΘ) μετεγχειρητικά υπεβλήθησαν οι 273/316 γυναίκες.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Από τις 316 ασθενείς, τοπική υποτροπή εμφάνισαν οι 11 (3,48%), ετερόπλευρο καρκίνο μαστού οι 7 (2,21%) και μεταστατική νόσο οι 5 (1,5%) - απεβίωσαν οι τρεις. Τέσσερις ασθενείς απεβίωσαν από άλλη αιτία (Ca ωοθηκών, πνευμονική εμβολή, ισχαιμική κολίτις, ηλικία), ενώ δύο εμφάνισαν άλλα συμβάματα (Ca παχέος εντέρου, Ca πνεύμονος). Στις 254 ασθενείς που υπεβλήθησαν σε ΑΘ υπήρξαν 7 τοπικές υποτροπές (2,75%), ενώ στις 62 ασθενείς χωρίς ΑΘ 4 τοπικές υποτροπές (6,45%). Όλες οι ασθενείς είχαν ελεύθερα χειρουργικά όρια. Το διάστημα ελεύθερο υποτροπής ήταν τα 8,09 έτη, ενώ το διάστημα ελεύθερο νόσου ήταν τα 8,45 έτη. Στην ομάδα των ασθενών με τοπική υποτροπή, η θνητότητα είναι μηδενική.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η συντηρητική χειρουργική επέμβαση για καρκίνο του μαστού είναι μία ασφαλής μέθοδος και γίνεται ακόμα πιο ασφαλής, όταν ακολουθείται όλο το θεραπευτικό πρωτόκολλο και ιδιαίτερα η ακτινοθεραπεία. Η προσεκτική και πολυπαραγοντική επιλογή των ασθενών είναι κριτικής σημασίας για την επιτυχή έκβαση της BCT.

D. Panousis1, P. Athanassiadou2, V. Kyriakidou3, E. Patsea4, D. Koronarchis1, G. Xepapadakis1, E. Patsouris5

1 IASO General Hospital, Department of Breast Surgery, Athens, Greece

2 Medical School, University of Athens, 1st Pathology Dpt, Cytology Unit, Athens, Greece

3 IASO General Hospital, Department of Cytology, Athens, Greece

4 IASO General Hospital, Department of Pathology, Athens, Greece

5 Medical School, University of Athens, Department of Pathology, Athens

12th Biennial Meeting of the International Gynecologic Cancer Society-Bangkok, Thailand October 25-28, 2008

Few biomarkers of breast cancer progression have been proven to be clinically useful. Therefore, new prognostic factors more precise and reliable are needed.

The polycamb group protein EZH2 was found to be predictive of poor outcome of patients with invasive breast carcinomas. Paxillin, a cyto-skeletal local adhesion protein has been correlated with a more aggressive clinical outcome. Furthermore, overexpression of proliferating marker Ki-67 has been identified in many malignancies including breast carcinomas.

The aim of this preliminary study was to investigate EZH-2, paxillin and Ki-67 expression in imprints of breast carcinomas and their correlation with classical clinicopathological prognostic factors.

Fifty imprint smears of breast carcinomas were studied immunocytochemically with the use of EZH2, paxillin and Ki-67 antibodies. The results were correlated with classical prognostic factors.

Overexpression of EZH2 was observed in 78% of breast carcinomas and was strongly associated with standard pathology predictors of clinical outcome including tumor size (p=0.003), stage (p< 0.0001) negative ER/PR status (p< 0.001) and positive lymph nodes status (p< 0.001) but not HER2 protein expression. EZH2 overexpression was also correlated with high Ki-67 expression. Paxillin immunoreactivity was observed in 32% of breast carcinomas and was in relationship with HER2 overexpression (p< 0.001). No correlation was found between paxillin expression and ER/PR status, stage, lymph nodes metastasis and tumor size.

Conclusions: EZH2 in correlation with Ki-67 as well as Paxillin expression in combination with HER2 positive expression could be both markers of significant interest for targeted therapy in patients with breast carcinomas.

IMPACT May 2009

D.P. Panousis1, V. Kyriakidou2, E. Patsouris2, D. Koronarchis1, P. Dasiou1, D. Koufoudakis1, G. Xepapadakis1, P. Athanassiadou2, E. Katsamangkou1

1 Cholargos-Athens/GR

2 Athens/GR

Progression of breast cancer is a significant clinical problem and there is a need for novel treatment strategies. Few biomarkers of breast cancer progression have been proven to be clinically useful, so the consensus remains that new prognostic factors which are more precise and reliable are needed. Topo IIα is a nuclear enzyme that plays a key role in DNA replication. Increased Topo IIα expression is a strong predictor of unfavorable outcome.

Paxillin is an adhesion protein of tyrosine oncokinase family and its expression has been also correlated with most aggressive and highly proliferative breast neoplasms. The aim of this study was to compare the expression of Topo IIα and paxillin with clinicopathological parameters. We studied 60 imprints smears of breast carcinomas immunocytochemically with the use of paxillin and Topo IIα antibodies.

The results weere correlated with Ki-67, ER/PR status, c-erb-B2 and classical pathological markers. Topo IIα (61.6%) and paxillin (56.6%) increased expression on univariate analysis was correlated with advanced tumor stage (p<0.001), lymphnode metastasis (only for Topo IIα) and tumor grade as well as with c-erb-B2 and ki-67 expression (p<0.0001). No correlation was found between paxillin and Topo IIα expression and ER/PR status, tumor size and lymphnode metastasis (only for paxillin).

In conclusion our study has shown significant correlation of increased Topo IIα and paxillin expression with aggressive variables of breast cancer. Additionally the fact that Topo IIα and paxillin showed tight correlations in their expressions, suggests that their association should be further studied as possible predictive factors for targeted therapy in breast cancers.

D.P. Panousis, V. Kyriakidou, E. Patsouris, P. Ntasiou, D. Koufoudakis, G. Xepapadakis, A.M Athanassiadou, P. Athanassiadou

EBCC 7, 24-27 March Barcelona 2010

Prediction of breast cancer progression is still a clinical problem of major concern. During the last years biomarkers has been used for the assignment of the biological behavior of breast tumors but only few of them have been proven to be clinically useful. Therefore, new prognostic factors more precise and reliable are needed and new strategies should be considered.

The polycomb group protein enhancer of zeste homologue (EZH2) has been reported as an aggressive breast cancer marker. Its expression was further associated with tumor size, hormone receptor status and advanced stage of the disease.

The aim of this study was to investigate the value of the expression of EZH2 in relationship with DNA ploidy in order to predict the potential role of the above markers in tumor aggressiveness.

We studied 62 imprints of breast carcinomas immunocytochemically with the use of EZH2 antibody. DNA ploidy was measured with Image Plus Software on imprint smears with the Thionin Feulgen procedure in order to be used for image analysis.The prevalence of EZH2 expression and DNA ploidy was then correlated with clinicopathological parameters.

D.P. Panousis1, V. Kyriakidou2, D. Koronarchis1, P. Dasiou1, D. Koufoudakis1, G. Xepapadakis1, E. Patsouris2 P, Athanassiadou2

1 Cholargos-Athens/GR

2 Athens/GR

1ο Πανελλήνιο Συνέδριο EXEM, Ιούνιος 2010 Αθήνα

Introduction: Progression of breast cancer is a significant clinical problem and there is a need for novel treatment strategies. Few biomarkers of breast cancer progression have been proven to be clinically useful, so the consensus remains that new prognostic factors which are more precise and reliable are needed. Topo IIα is a nuclear enzyme that plays a key role in DNA replication. Increased Topo IIα expression is a strong predictor of unfavorable outcome. Paxillin is an adhesion protein of tyrosine oncokinase family and its expression has been also correlated with most aggressive and highly proliferative breast neoplasms. The aim of this study was to compare the expression of Topo IIα and paxillin with clinicopathological parameters.

Material and methods:We studied 60 imprints smears of breast carcinomas immunocytochemically with the use of paxillin and Topo IIα antibodies. The results weere correlated with Ki-67, ER/PR status, c-erb-B2 and classical pathological markers.

Results:Topo IIα (61.6%) and paxillin (56.6%) increased expression on univariate analysis was correlated with advanced tumor stage (p<0.001), lymphnode metastasis (only for Topo IIα) and tumor grade as well as with c-erb-B2 and ki-67 expression (p<0.0001). No correlation was found between paxillin and Topo IIα expression and ER/PR status, tumor size and lymphnode metastasis (only for paxillin).

Conclusion:In conclusion our study has shown significant correlation of increased Topo IIα and paxillin expression with aggressive variables of breast cancer. Additionally the fact that Topo IIα and paxillin showed tight correlations in their expressions, suggests that their association should be further studied as possible predictive factors for targeted therapy in breast cancers.